Location: Gibson Club,Zeil 85-93, 60313 Frankfurt am Main, Germany
Words: Dimitris Mavrokefalidis – Photos: amusicmap.com
Listening while writing:
To εισιτήριο έγραφε ότι οι πόρτες ανοίγουν 19.30, οπότε προνόησα να είμαι στις 18.00 για να είμαι από τους πρώτους. Το Gibson Club βρίσκεται σε μια στοά πάνω σε έναν από τους κεντρικούς εμπορικούς πεζόδρομους της Φρανκφούρτης. Μέχρι τις 20.00, ήμουν εγώ και η σκουριασμένη αλυσίδα με την οποία είχαν δέσει την είσοδο της στοάς που οδηγούσε στην πόρτα ενός κατά τα άλλα κοινού σαν όλα τα μεγάλα, τουριστικά club. «Μήπως ξέρετε αν υπάρχει κάποια πλαϊνή είσοδος για τη συναυλία που γίνεται σήμερα»; Ρώτησα την υπάλληλο της διπλανής gelateria. «Όχι, από εδώ μπαίνει ο κόσμος». Κοιτάω άλλη μια φορά την ώρα. 20.10. Μήπως το ακύρωσε, μήπως υπάρχει κάποια ανακοίνωση στη σελίδα του event στο Facebook? Τίποτα. Ξεκινάω να παρατηρώ πράγματα για να καλύψω το νεκρό χρόνο, το βλέμμα μου πέφτει μετά από λίγο στην αφίσα – μοναδική του Gibson – για τις προγραμματισμένες συναυλίες Απριλίου – Μαϊου. «Α-επόμενοι-είναι-οι-Morcheeba-πόσα-μερόνυχτα-πέρασα-με-το-otherwise”, πόσες μέρες μετά τη σημερινή συναυλία – 29 Απριλίου – 7 Μαϊου, ε παραπάνω από μια εβδομάδα, μα σήμερα όμως είναι 28 Απριλίου!». Σαν να πηγαίνεις για το πάρτι που είσαι καλεσμένος σε λάθος σπίτι ή σαν να πηγαίνεις για κάλαντα το Πάσχα.
Φυσικά την επόμενη ημέρα η διαδικασία ήταν ακριβώς η ίδια με τη διαφορά ότι μπήκα σε ένα club που θα μπορούσε να σταθεί άνετα στην Ibiza με lounge areas, τεράστια μπαλκόνια και τρία μεγάλα μπαρ. Ανέβηκε στη σκηνή 9.00 ακριβώς και η συναυλία και το setlist ξεδιπλώθηκε σαν ένα ερωτικό γράμμα που ο παραλήπτης ακόμη δεν το είχε διαβάσει. Και περιλάμβανε τα διάφορα κεφάλαια της καριέρας του. To μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: να είστε παρόντες και συγκεντρωμένοι.
Ξεκίνησε με το νέο του single «Hue» , κίνηση ικανή να μας θυμίσει ότι πάνω στη σκηνή βρίσκεται ένας από τους κυριότερους εκφραστές της λεγόμενης «emotional electronica».
«I’ll never find another like you
Similar tone but a different hue
Could never love another like you
I’ve been out living, it’s true
But enough’s enough
I’ll never find another like you
I’ll never find another like you
Not in this life.»
To “Signal” του 2016 επιβεβαιώνει ότι ο SOHN, κατά κόσμον Christopher Michael Taylor, ξέρει πώς να κερδίζει τον κόσμο που έχει έρθει να τον δει live. Με μια νωχελική κίνηση του κορμού του και με ένα μελαγχολικό χαμένο βλέμμα στους καπνούς της άδειου stage (μόλις 50τμ) καταφέρνει και υπνωτίζει ακόμη και τον πιο δύσκολο θεατή που μένει να περιγράφει αυτό που ακούει και βλέπει με ένα εντελώς νέο είδος μουσικής που ανακαλύφθηκε θαρρείς μόνο για τον Sohn: sadwave. Τι άλλο θα μπορούσε να ειπωθεί για τον άνδρα που τραγουδάει ότι «πέθανα πριν μια εβδομάδα» στο “The Wheel”. Αντικατοπτρίζει τη δύσκολη περίοδο της ζωής του μετά από έναν δύσκολο χωρισμό του και τη μετακόμισή του στη Βιέννη. Φωνητικά ωστόσο είναι σαν να ακούς ένα στουντιακά ηχογραφημένο άλμπουμ χωρίς καμία παραφωνία. Τα τραγούδια από το περσινό “Rennen” («τρέχω» στα γερμανικά, άλμπουμ που δημιούργησε έπειτα από ένα διάστημα απομόνωσης του κλεισμένος σε μια μικρή αποθήκη πισίνας ενός φίλου του) αποδεικνύουν ότι η κατάδυση του σε νέα βάθη, σε νέα σκιές και φωτεινές στιγμές παρέα με μια φωνή που δείχνει ότι είναι ευάλωτη σαν μια λεπτή κλωστή έτοιμη να σπάσει μπορεί να σε καθηλώνει μέχρι το τελευταίο λεπτό. Κανείς δεν έχει χρόνο να ορίσει τις δικές του αφετηρίες, τη μέση και το τέλος του. Μια τέτοια συναυλία με αυτό τον σκηνικό μινιμαλισμό και την απλότητα και τη γραμμική μορφή της και τον ήχο σου επιτρέπει να δημιουργήσεις το δικό σου δράμα, μία αντίστροφη κορύφωση.
Setlist
-
Hue
-
Fool
-
Oscillate
-
Signal
-
The Wheel
-
Red Lines
-
Bloodflows
-
Rennen
-
For My Daughter
-
Tremors
-
Nil
-
Lights
-
Lessons
Encore
-
Hard Liquor
-
Artifice
-
Conrad
Δείτε εδώ videos του “amusicmap.com” από τη συναυλία:
0 Comments